بازارهای هفتگی

مسافران و گردشگران برای دیدن جاذبه های طبیعی (جنگل، دریا، کوه، دشت، کوهستان، دریا، رودخانه ها و چشمه ها) و آثار باستانی و تاریخی مازندران به این سرزمین سفر می کنند که در این بین تعداد زیادی از مسافران برای حضور در بازارهای هفتگی مازندران، این استان را برای اقامت چند روزه و تفریح برمی گزینند.

بازارهای هفتگی که به طور معمول با نام‌های ایام هفته مانند پنج شنبه بازار و جمعه بازار نامیده می‌شوند. فروشندگان دوره گرد و برخی تولیدکنندگان خرد را گردهم می‌آورند تا بدون حضور واسطه‌ها اجناس و کالاهای خود را به شکل مستقیم به فروش برسانند . در ایام نزدیک سال‌نو و نوروز مسافران بسیاری از نقاط مختلف کشور این بازارها را مقصد گردشگری خویش قرار می دهند.

خرید از این بازارها برای عده ای از مردم بصورت یک عادت و تفریح درآمده است و کمتر کسی با دست خالی از این بازارها بازمی گردد.این بازارها عمدتا ساعت کار مشخصی ندارند و فروشنده ها وقت ناهار و نماز را در همان بازار به جا می آورند.

بسیاری از بازارهای هفتگی استان نظیر بازار روز نوشهر

شنبه بازار در خرم‌آباد (تنکابن)

سه شنبه بازار خرم آباد (تنکابن) تا ساعت ۱۴

دوشنبه بازار تنکابن (مقابل بازار ماهی)

چهارشنبه بازار سلیمان آباد(۱۵ کیلومتری تنکابن)

یکشنبه بازار سلمان شهر (متل قو)

سه شنبه بازار نوشهر

چهارشنبه بازار نشتارود

جمعه بازار جویبار

پنج شنبه بازار بهنمیر

چهارشنبه بازار قائم شهر

پنچ شنبه بازار هفتگی معروف شهر گلوگاه (گلیا) بندپی شرقی در حاشیه رودخانه سجارود روستای کوهپایه سرا

یکشنبه بازار در شهر کیاکلا از توابع قائم‌شهر

جمعه بازار شهر امیرکلا از توابع بابل

سه‌شنبه بازار آمل

دارای بافتی قدیمی با قدمت بیش از ۷۰-۸۰سال هستند که به جهت حضور روستائیان مکانی برای معاملات پایاپای بود. اما امروز دیگر این نوع معامله مشاهده نمی شود و در حال حاضر تعدادی از آنها با وجود قدیمی بودن، تحت تاثیر کالاهای مدرن مصرفی قرار گرفتند.

کشاورزی، دامداری و دامپروری از مشاغل عمده و اساسی مردمان مازندران بشمار می رود. بخش اعظمی از جمعیت استان به این فعالیت ها اشتغال دارند و از گذشته های دور محصولات خود را برای تامین معیشت زندگی در بازارهای سنتی و هفتگی عرضه می دارند و در چهار فصل سال از رونق خوبی برخوردار است.

بدین ترتیب که اکثر فروشندگان بومی اشیاء و لوازم دست ساز خود شامل کلاه حصیری، داس، تبر، بیل، قندشکن، تله موش، دسته بیل، هوکا، زنبیل های دسته دار حصیری و … را به فروش می رسانند که مشتری خود را دارد .

انواع پوشاک فصلی، موادغذائی، بنشن، برنج، گندم، مرکبات، دانه های روغنی و نیشکر، سبزی محلی، میوه و تره بار، لبنیات، شیرینی های خانگی، گوشت و ماهی، انواع ترشی، انواع پرنده های وحشی و اهلی مانند مرغ، اردک و غاز هم در این بازارها عرضه می شوند.

همچنین دستفروشان دوره گرد (در اصطلاح محلی «چرچی»)، سمساران و دستفروشان شهری در کنار زنان و مردان روستائی محصولات و اجناسی در بازارهای سنتی به معرض فروش می گذارند.

زنان روستائی با ارائه دست ساخته های سنتی و سبزی و صیفی جات باغ های خود در بازارهای هفتگی نقش مهمی در تامین معیشت زندگی خانواده دارند.در برخی از این بازارها نیز زنان و مردان دستفروش، بصورت واسطه کالائی را از تولید کنندگان روستائی خریداری و عرضه می کنند.

تعدادی از فروشنده ها پارچه و لباس را با وانت برای عرضه به این بازارها می آورند که فروش خوبی هم دارند.

در گذشته برای وزن کردن اجناس از ترازوهای دست ساز و وزنه هائی از سنگ و بعد به کیلو و قپان استفاده می کردند و برای توزین برنج، گندم و بنشن از ظرفی به نام کیله استفاده می کردند اما امروز از ترازوهای جدید و دوکفه بیشتر استفاده می شود.

سال های دور بازارهای هفتگی محل عرضه ظروف سفالی و کاشی لعابدار و ظرف های چوبی و سبد، زنبیل، جاکفشی، زیر دیگی، کلاه حصیربافت بودند اما امروز به مقدار قابل ملاحضه ای از رونق این اجناس کاسته شد  که رونق این صنعت نیازمند توجه ویژه سازمان صنایع دستی مازندران است.

برپائی بازارهای سنتی و هفتگی در شهرها و بخش هائی از استان مازندران افزون براینکه تاریخچه ای قدیمی دارد و در فرهنگ بومی منطقه بصورت بارزی جا افتاده اند از لحاظ مادی و اقتصادی نیز عامل مهمی در بهبود و کنترل نسبی قیمت ها هستند.

ارائه موادغذائی تازه برخورد خوب و سالم فروشندگان با مشتریان، پافشاری فروشندگان جهت فروش کالای خود به خریداران، حق انتخاب کالا توسط خریداران، ارزان بودن محسوس کالاهای مورد عرضه به ویژه میوه و تره بار و سبزی ها بدون واسطه و با قیمت کمتر، موجبات رونق بازارهای هفتگی استان را فراهم آورده است.

دست اندرکار بودن مستقیم و غیرمستقیم دهها نفر در هر یک از بازارها و مراجعه مردم شهری و روستائی و حتی مسافران و گردشگران درساعت های متفاوت در روزهای هفته جهت خرید از بازارهای هفتگی، موجب رونق اقتصاد مناطقی که در آن بازار برپا شده می شود.  حمایت از کسب وکارهای کوچک، نقشی محوری در سیاست های اقتصادمقاومتی دارند. رونق بازارهای هفتگی موجب رفع بیکاری و ساماندهی دستفروشان می شود.

 

اشتراک گذاری نوشته در :